2024 eindigde (en 2025 begon) met een 14-jarige vuurwerkdode in Rotterdam. Onze redactie sprak met zijn moeder en broers. Hoe doe je dat als journalist? Moet je dat eigenlijk wel willen? Volgens hoofdredacteur Paul van den Bosch reageert iedereen anders. Sommige nabestaanden zijn juist blij dat ze over hun overleden naaste kunnen praten.
Op Nieuwjaarsdag 2025, in Rotterdam-Delfshaven, naast de geboorteplaats van André van Duin, treft verslaggever Marjolein Kooyman een rouwende moeder en broers van de 14-jarige Jack, die tragisch overleed door een vuurwerkongeluk. De moedige verslaggever besluit om hen voorzichtig aan te spreken om de ware toedracht te achterhalen.
De moeder en broers van Jack willen de geruchten rondom het noodlottige ongeval ontzenuwen en delen graag hoe Jack als persoon was. Ondanks hun diepe verdriet willen ze de herinnering aan Jack levend houden en tonen hun dankbaarheid voor het gesprek.
Niet alle journalisten voelen zich comfortabel bij het benaderen van nabestaanden, maar sommigen, zoals Marjolein Kooyman en Jeroen van der Veer, tonen de juiste toon, empathie en respect. Het NIVEA-principe, Niet Invullen Voor Een Ander, staat centraal in dit soort gevoelige situaties.
De reactie van de familie van Jack en van andere nabestaanden laat zien dat het delen van verhalen helend kan zijn. Hoewel journalisten streven naar waarheidsvinding, moeten zij ook de privacy en gevoeligheid van de situatie respecteren.
Journalisten worden geconfronteerd met ethische dilemma's bij het benaderen van nabestaanden na tragische gebeurtenissen. Het is een balans tussen waarheidsvinding en respect voor privacy. Elke situatie vraagt om empathie, zorgvuldigheid en begrip voor de rouwende families.