Opkomende Groep Daklozen Buiten de Cijfers: Een Verborgen Realiteit in Rotterdam
De Onbekende Realiteit van Dakloosheid in Rotterdam
De straten van Rotterdam worden steeds vaker bewoond door dakloze mensen, maar slechts een deel van hen komt voor in officiële cijfers. Terwijl het gebruikelijke beeld van een Rotterdamse dakloze goed gedefinieerd is, blijft een aanzienlijke groep onzichtbaar voor statistieken.
De Overweldigende Cijfers van Dakloosheid
In Rotterdam domineert het profiel van een dakloze man tussen de 30 en 50 jaar met een Nederlandse nationaliteit maar met een herkomst buiten de EU. Statistieken tonen aan dat daklozen in Rotterdam voornamelijk mannen zijn, waarbij slechts 2,5 keer vaker een man dan een vrouw dakloos is. Een opvallend aandeel van daklozen valt binnen de leeftijdsgroep van 30 tot 50 jaar, terwijl ook twintigers het straatleven als enige toevlucht zien.
De Onderrapportage van Dakloosheid
Hoewel het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) 33 duizend daklozen in Nederland tussen 18 en 65 jaar telde, vallen vele daklozen buiten deze tellingen. De officiële definitie van dakloosheid omvat niet alle gevallen, waardoor de werkelijke cijfers aanzienlijk hoger liggen. Europese arbeidsmigranten vormen een aanzienlijke groep die niet geregistreerd is en daardoor onzichtbaar blijft in de statistieken.
Tekort aan Opvangplekken
Met Rotterdam als hub voor Europese arbeidsmigranten, groeit het aantal daklozen gestaag. Het ontbreken van fatsoenlijke huisvesting als gevolg van de krapte op de woningmarkt drijft velen naar de straten. De Nico Adriaans Stichting speelt een cruciale rol in het bieden van opvang, maar de capaciteit is ontoereikend voor de groeiende vraag. Vooral jongvolwassenen en Oost-Europese daklozen ondervinden de gevolgen van het tekort aan opvangmogelijkheden.
Onzichtbaarheid en Noodopvang
De praktijk onthult een schrijnende realiteit waarin een aanzienlijk deel van daklozen geen toegang heeft tot noodzakelijke opvangfaciliteiten. Europese arbeidsmigranten kampen met specifieke uitdagingen in Rotterdam, waaronder ontoereikende huisvesting en beperkte toegang tot reguliere voorzieningen. Het gebrek aan registratie en ondersteuning verergert hun situatie en dwingt hen tot een leven op straat.
Opvang voor Verborgen Groepen
Ondanks inspanningen van organisaties zoals de Nico Adriaans Stichting, blijven vele daklozen in de marge van de samenleving. Initiatieven zoals de opvanglocatie bij Rotterdam The Hague Airport trachten een veilige haven te bieden aan Europese arbeidsmigranten, maar de structurele problemen in huisvesting blijven bestaan. De groeiende onzichtbare groep daklozen benadrukt de urgente noodzaak van uitgebreidere ondersteuning en opvangmogelijkheden in Rotterdam.
